2018-06-01 18:06
Dziecko – w podstawowym znaczeniu młody człowiek, który nie osiągnął jeszcze pełnej dojrzałości. W innym znaczeniu dziecko to także syn lub córka, niezależnie od jego aktualnego wieku i stopnia dojrzałości.
W świetle prawa: ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka za dziecko uznaje każdą istotę ludzką od poczęcia do osiągnięcia pełnoletniości (tj. co do zasady 18 lat). W rozumieniu Konwencji o prawach dziecka, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych 20 listopada 1989 roku „dziecko” oznacza każdą istotę ludzką w wieku poniżej osiemnastu lat, chyba że zgodnie z prawem odnoszącym się do dziecka uzyska ono wcześniej pełnoletniość (art. 1); dziecko, z uwagi na swoją niedojrzałość fizyczną oraz umysłową, wymaga szczególnej opieki i troski, w tym właściwej ochrony prawnej, zarówno przed jak i po urodzeniu (wstęp).
Dziecko w polskim prawie nie posiada pełni praw obywatelskich i musi zawsze posiadać jakiegoś prawnego opiekuna, który z jednej strony odpowiada za niego prawnie (por. władza rodzicielska), a z drugiej ma obowiązek zapewniać mu materialną i psychiczną opiekę.
Dziecko to taka mała istota, ale kiedy pojawia się w Twoim życiu, wszystko sie zmienia staje się ono najważniejsze i chcesz tylko jego szczęścia.
Przez nie Twój dom stanie sie głośniejszy, Twój dzień krótszy, noc męcząca, portfel cieńszy a odzież ciaśniejsza, ale ta obecność dodaje Ci niespożytych sił, a życiu sens.
Dziecko nie jest pomyłką, problemem, ciężarem, utrapieniem, wpadką, wypadkiem, karą... Ono jest cudem!
Dla dobra dziecka:
- by dziecko miało poczucie bezpieczeństwa (nie musiało zwracac na siebie uwagi, złościć się, tupac, krzyczeć) trzeba określać granice, zasady,
- by nie stawało sie egoistyczne, samolubne trzeba nauczyc je akceptacji i słuchania innych,
- bardzo ważna jest pewność siebie, konsekwencja i przekonanie o słuszności tego co się robi i mówi, każda słabość bedzie skrzętnie wykorzystywana,
- z powyższego wynika kontrolowanie emocji własnych i dziecka. Posłuszeństwo nie jest wrodzone, dziecko zawsze będzie się starało, osiągać swój cel (przez jakiś czas nie bedzie to zjawisko pozytywne),
- negatywnym zjawiskiem jest przekupstwo i niesłuszne, niezasłużone nagradzanie (n.p. za wykonywanie obowiazków), pozytywne natomiast jest, dla celów motywacyjnych, zauważanie osiągnięć i starań,
- opanować należy trudna sztukę szczerych rozmów z dzieckiem, poświęcając jemu uwagę i słuchając ze zrozumieniem,
trzymając nerwy na wodzy, nie krzycząc, wyrażając sie jasno, precyzyjnie i z szacunkiem (jest to dobry przykład i umożliwia żądanie wzajemności),
- podczas kontaktów należy uwzględnić okres buntu, łatwość wpadania w złość i niecierpliwość - skuteczne będzie więc opanowanie, rzeczowość i dążenie do sedna,
- zasadna i skuteczna jest rozmowa a nie przeprowadzanie wywiadu, odpowiadajmy na pytania, pytajmy, reagujmy; nie bez znaczenia jest przebywanie ze sobą i stwarzanie okazji do rozmów.
Rodzicielstwa uczymy się ciągle, to wielkie wyzwanie i bardzo trudna sztukakażde dziecko wymaga innych umiejętności. Najkorzystniej jeśli rodzicielstwo jest świadome i efekt wychowawczy przewidywalny. Jesli osiągnięcia dziecka nie są dla nas zadowalające, zweryfikujmy swoja wiedzę i postępowanie.